Soma'dan Büyük Bizim Gizli Faciamız

Soma’daki kömür madeninden geldi o acı haber. Sayıları yüzlerle ifade edilen işçi yer altında kalmıştı.

İstanbul’daki ben ne yapabilirdim?

Balığın karnında hayatı mümkün kılan bir Allah’a inanıyordum. Açtım ellerimi, kurtuluşları için dua ettim.

Sonra ölen işçi sayıları gelmeye başladı. Kayıplarını teşhis eden eşler, evlatlar, anne babalar…

Manzara yürek yakıcıydı… Bu acıyı tahmin edebilmek, anlayabilmek için bir yakınını böyle bir kazada kaybetmeye ne gerek var ki!

Üzüldüm, içim yandı. Elimde olmadan… İnsan olduğum için…

Aylar öncesinde bir resim görmüştüm internette. Babası maden ocağında çalışan bir çocuğun okulda yaptığı resimdi bu. Kafa lambasının aydınlattığı kısımda işçi baba, evini, ailesini görüyordu.

Yerin o kadar altına babasının niye indiğini biliyordu bu küçük çocuk.

 

Bu resmi bulup defalarca baktım… Baktım… Baktım…

 

Sonra sosyal medya…

Şuna inandım ki, insanlardan nefret etmek istiyorsanız, böyle durumlarda twitter’a, facebook’a takılın biraz.

Adam Soma’ya yüzlerce km uzaklıkta ama elinden her şey geliyor.

O kadar meşgul ki dua etmeye vakti/niyeti yok. Dua etmeyi bilmiyor diyelim, edilen dualara amin demeye vakti/niyeti yok.

Fırsat bulmuş, iktidara saldırıyor. Siyasi kini/nefreti öyle bir halde ki, en insanî duyguları bile yaşayamıyor.

Benim aklıma dua etmek ve o çocuğun çizdiği resmi bulmak geldi sadece, bunların aklına neler geliyor, neler…

Ben mi akılsızım, benim mi aklım kıt?

 

Sıralamalarımız olmayacak mı? Cenaze/taziye zamanı kavga edilir mi?

Elbette ortada büyük bir trajedi var, en ufak kusuru olanlar dahi araştırılıp ortaya çıkarılmalı.

Bunun mücadelesi verilmeli mutlaka.

Ama bunun zamanı var. Bir ay sonra değil, bir sene sonra değil, ama bugün de değil.

Ne yazık ki “fırsat fırsattır, hükümete vuralım” mantığı galip geliyor.

Dün şehir asker cenazelerinin onlara sağladığı konuşma/saldırma fırsatını bugün maden işçileri cenazesinden buluyorlar.

 

Gidişatımız iyi değil. Bunu görmek için sosyolog olmaya gerek yok.

Toplumumuz binlerce maden ocağından daha tehlikeli halde.

O işçiler ailelerine helal rızık peşindeyken can verdiler patlamada.

Biz ise pisipisine gideceğiz büyük patlamada.